Mijn verhaal
Sara Coster: van wensmoeder tot kinderwenscoach/ expert in diversiteit in gezinsvormen
Ik dacht altijd “op mijn 34ste ben ik wel moeder van 2 kinderen”, maar toen ik de dag na mijn 35ste verjaardag om me heen keek zag ik wel veel lege wijnflessen, wat slap geworden restjes chips en een enkele logé met een kater, maar ik was geen moeder, wel single …
Ik besloot dat het tijd was om goed na te gaan denken. Al gauw wist ik dat mijn kinderwens groot genoeg was om plan B te verkennen: een kind zonder partner. Ik wilde het niet in mijn eentje doen, ik wilde voor het kind dat het een betrokken vader zou hebben en zo kwam ik al gauw op het idee om te kijken of ik een homostel zou kunnen vinden om een co-ouderschap mee aan te gaan. Ik wilde dat op 50/50 basis, dus de tijd, de zorg, en de beslissingen gelijkwaardig delen.
Die zoektocht was niet makkelijk, maar uiteindelijk vond ik Simon en Luca via een oproep op de website van Meer dan Gewenst, de stichting voor regenboogouderschap. Na een intensief kennismakingstraject gaven we elkaar het “ja-woord”. We zouden samen gaan proberen kinderen te krijgen! Tweeëneenhalf jaar en drie (zware) miskramen later lag eindelijk onze zoon Lorenzo in mijn armen. Te vroeg geboren, te klein en te licht, maar hij was er!
Maar mijn hele lijf en ziel zeiden: “Je bent van mij en ik ga je met niemand delen”. Het co-ouderschap leek me ineens het slechtste plan dat ik ooit had bedacht.
Gelukkig trok de kraamhormoonwolk geleidelijk op en werkten we langzaam naar de verdeling toe. Toen we na tien maanden volledig in het 50/50 schema zaten en ik weer enigszins normaal na kon denken, vroeg ik de vaders of ze samen met mij Lorenzo een broertje of zusje zouden willen proberen te geven. Dat wilden ze graag en dan wilde dit keer Luca de biologische vader worden. We gingen meteen aan de slag, want het zou zomaar kunnen dat er weer miskramen op de loer lagen. Dit keer was het bij de eerste poging raak en ging het meteen goed. Dit keer had ik veel minder moeite om de baby te delen, deels ook omdat de dagen dat ik in mijn eentje voor twee kleine kinderen zorgde best zwaar waren.
Toen de kinderen 1 en 2 jaar oud waren ben ik verhuisd naar een huis schuin tegenover het huis van de vaders. De kinderen waren eerst de ene helft van de week bij hun vaders en de andere helft bij mij, later veranderden we dat in week op, week af.
Vakanties doen we soms samen, soms apart, feestdagen meestal samen, verjaardagen altijd samen. Inmiddels zijn de jongens 18 en bijna 17.
De kinderen vinden het heel gewoon om in 2 huizen te wonen, vroeger zeiden ze: “In één huis wonen lijkt me echt héél saai.”. Kinderen op school vinden het ook heel gewoon dat Lorenzo en Claudio 2 vaders en 1 moeder hebben.
Ik ben ontzettend gelukkig met ons co-oudergezin. We zijn één gezin, dat woont in twee huizen. Ik prijs mezelf nog dagelijks rijk dat het heeft mogen lukken, we hebben twee gezonde jongens en alles gaat goed. Zelfs als ik een kneedgum en 3 steentjes uit de wasmachine viste, en een pen van de vaders meedraaide in mijn droger (yes …), en ik me door de instellingen van schermtijd heen worstelde, voel ik me gelukkig, dat ik ook deze onderdelen van het moederschap mee mag maken!
Ik besloot mijn verhaal op te schrijven, zodat andere mensen er iets aan zouden kunnen hebben. Ter inspiratie en ter acceptatie. Al zou er maar één homostel dat ongewenst kinderloos was, door dit boek wél hun grootste wens in vervulling zou zien gaan, dan zou het voor mij al het werk al waard zijn.
Toen het boek de wens en de vaders eenmaal uitgekomen was, stroomde mijn mailbox vol met mails van mensen die over hun kinderwens wilden komen praten. “Ik dacht dat ik ongewenst kinderloos zou blijven, maar toen las ik je boek, er gaat een wereld voor me open, ik moest huilen en lachen tegelijk!”
Mijn bank zat elke avond vol en ik kreeg de ene fles wijn na de andere. Ik drink niet en de kasten raakten overvol.
Ik werkte al 25 jaar in de ICT, en besloot het roer om te gooien: ik werd kinderwenscoach.
Ik coach mensen die een kinderwens hebben en deze niet binnen hun relatie kunnen vervullen. Mensen staan voor enorme beslissingen: “Ga ik proberen mijn grootste wens te vervullen en zo ja, in welke vorm en met wie?”
Ik geef geen adviezen, maar probeer door het stellen van vragen mensen verder te helpen op hun pad, daarbij het belang van het kind niet uit het oog verliezend.
Ik vind het belangrijk dat mensen weloverwogen en goed geïnformeerd hun beslissing kunnen nemen, die bij hen past, en waarbij het belang van het kind ook goed meegenomen wordt, zowel wat betreft de gezinsvorm als met wie.
Mijn cliënten zijn heel divers: single vrouwen, mannenstellen, vrouwenstellen en alleenstaande mannen met kinderwens, maar ook mensen die al een gezin hebben en ergens tegenaan lopen, of een APK’tje willen doen met hun gezin.
Ik geef webinars, workshops, gastcolleges en lezingen over diversiteit in gezinsvormen.
Verder geef ik nascholingscursussen aan professionals (o.a. verloskundigen, kraamverzorgenden, verpleegkundigen, psychologen, uitvaartverzorgers en artsen) over diversiteit in gezinsvormen.
Deze nascholingen zijn geaccrediteerd door o.a. de KCKZ (kraamverzorgenden) en de KNOV (verloskundigen).
Naast mijn werk als kinderwenscoach, ben ik bestuurslid van Meer dan Gewenst, de Nederlandse stichting voor regenboogouderschap. Namens hen organiseer ik o.a. informatiebijeenkomsten en sinds 2013 ook speeddates waar homostellen, lesbische stellen en singles met kinderwens elkaar kunnen ontmoeten, uiteraard niet om “speed” een kind te maken, maar om eventueel mailadressen uit te wisselen om een kennismakingstraject te starten.
Tevens ben ik woordvoerder voor de media namens de stichting. Ik heb ook veel contact met politici over nieuwe wetgeving voor draagmoederschap en meerouderschap.
Daarnaast zit ik in de Special Interest Group van de NVOG (Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie) over gameetdonatie (zaad -, eicel – en embryo-donatie).
Tevens zit ik namens Meer dan Gewenst in de redactieraad van het Landelijk Informatiepunt Donorconceptie en in de redactieraad van het Landelijk Informatiepunt Draagmoederschap.
Ik ben aangesloten bij Durf (register voor rainbowfamily professionals) en POINT (netwerk van fertiliteitscounselors) en sta op de hulpverlenerskaart van het FIOM.