Lees hier Sara’s blog en artikelen die zij publiceerde over “alternatieve” gezinnen.
30-11-2018
Vier punten over draagmoederschap
Over draagmoederschap zijn een hoop misverstanden.
Hier wat uitleg, ten eerste is er een verschil tussen de wet en wat de beroepsgroep bepaalt. Daarna leg ik iets uit over buitenlandse trajecten en over de vooroordelen die mensen hebben.
1)
De wet
In het wetboek van strafrecht staat momenteel nog dat je in Nederland niet openbaar naar een draagmoeder mag zoeken en dat een draagmoeder ook niet openbaar op zoek mag naar een stel om voor te dragen. Tevens mag je niet op commerciële basis bemiddelen tussen draagmoeders en wensouders.
(over vergoedingen staat er niets in, dus mag je een draagmoeder wel een vergoeding geven)
De staatscommissie Herijking Ouderschap heeft in december 2016 een rapport uitgebracht, ze had (o.a.) tot taak om deze wetgeving onder de loep te leggen en ook verder te kijken naar de regels rondom draagmoederschap. Er ligt een zeer goed, positief advies, maar aanpassen van de wet kan lang duren. Diverse wensouders op zoek naar een draagmoeder – homo zowel als hetero – hebben last van de huidige wet. En ook vrouwen die draagmoeder willen zijn, die niet openbaar op zoek kunnen naar iemand om dit voor te doen.
Bovendien werkt deze wet “draagmoeder-toersime” in de hand. Daarover hieronder meer bij punt 3..
Dus de wet moet echt aangepast!
2)
De beroepsgroep (NVOG)
Als je wel een draagmoeder hebt gevonden in je eigen netwerk, en zij wil of kan niet zwanger worden van een eigen eicel, óf ze heeft door medische redenen IVF nodig om van haar eigen eicellen zwanger te raken, dan kan dat tot op heden niet in Nederland. Tot nu toe mag het VUmc als enige deze bevruchting doen, en zij doet het alleen voor paren die hun eigen biologisch materiaal meenemen (een hetero-paar dus), en ook nog alleen als de wensmoeder een heel bijzondere medische conditie heeft.
Dus moeten alle andere stellen (hetero en homo) inclusief draagmoeder en vaak inclusief eiceldonor naar het buitenland om de bevruchting daar plaats te laten vinden.
Als ze afhankelijk zijn van een buitenlandse eiceldonor, komen voor de meeste paren goedkopere landen minder in aanmerking, omdat de eiceldonor daar voor goed anoniem zal blijven (wat overigens wrijft met de Nederlandse wet, die zegt dat bevruchtingen met donorgameten (zaadcellen of eicellen) die in een Nederlandse kliniek plaatsvinden, altijd van een voor het kind traceerbare donor moeten zijn).
Het nieuwe standpunt van de NVOG (Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie) laat ruimte voor een tweede kliniek om zich te melden om deze bevruchting wel te doen.
De verwachting is dat de eerste Nederlandse ivf behandeling bij draagmoeders in het voorjaar van 2019 gedaan gaat worden.
En wat betreft het vinden van een eiceldonor: je mag gewoon openbaar zoeken een aanbieden, dat kan bijvoorbeeld gewoon op de website van Meer dan Gewenst!
3)
Draagmoeder-toerisme
Omdat het door de huidige wetgeving in Nederland heel lastig is om een draagmoeder te vinden, wijken veel wensouders uit naar andere landen. In bijvoorbeeld sommige staten van de US en Canada valt het goed te regelen. Maar dan zijn er wel hoge kosten aan verbonden en moet je je juridisch goed laten begeleiden. In andere landen is het goedkoper, bijvoorbeeld “de Aziatische route”. Maar die wordt enorm afgeraden om diverse redenen, zowel belang kind als belang draagmoeder worden geschonden en je kunt in zeer grote juridische problemen terecht komen, waarbij het bijv. onzeker is of het kind een paspoort kan krijgen, met alle gevolgen van dien.
Mocht je draagmoederschap overwegen, kom dan naar een speciale bijeenkomst voor homo-wensvaders bij Meer dan Gewenst of ga naar een familierecht-advocaat die gespecialiseerd is in draagmoederschap.
4)
Vooroordelen
Om wat vooroordelen weg te nemen hier wat dingen die ik draagmoeders heb horen zeggen:
“Ik wil graag nog een keer zwanger zijn, maar de achterbank van onze auto is vol, ons gezin is compleet. Mijn gezin is het mooiste wat me ooit is overkomen en ik gun dit ook aan wensouders die anders geen kinderen zouden kunnen krijgen. Ik wil dit heel graag doen.”
“Mensen vragen zich af hoe ik mijn baby weg kan geven. Het was nooit mijn baby, het is altijd hun baby geweest en ik had de eer om het voor 9 maanden te mogen dragen, het mocht in mij groeien. Na de geboorte gaf ik de ouders hun baby terug. Het mooiste moment was dat ik hun gezichten zag, die emotie, die blijdschap. Zo bijzonder dat ik mocht helpen om hen tot ouders te maken.”
22-05-2016
Donoren gezocht:
Ik ken veel vrouwen met kinderwens die het liefst een kindje van een bekende donor willen, omdat ze willen dat het kind de vader kent, en er een band mee opbouwt. Ook willen ze zelf graag de vader van hun kind(eren) kennen. Vaak lukt het ze – na een lange zoektocht – niet om een bekende donor te vinden en gaan ze uiteindelijk toch naar een kliniek voor een onbekende (B)donor.
Vrijdag 27 mei is er weer een speeddate voor singles, en LHB’s met een kinderwens (zowel voor de donor-constructie als voor co-ouderschap). Wederom hebben zich veel meer vrouwen opgegeven dan mannen. En wederom is er vooral een enorm tekort aan mannen die donor willen zijn voor een lesbisch stel of een single vrouw. Ik heb nog 11 vrouwen op de wachtlijst staan, die ik pas kan plaatsen als zich voldoende donoren hebben aangemeld.
Ben of ken je iemand die overweegt om donor te zijn voor een lesbisch stel of een single vrouw?
Kijk eens op www.meerdangewenst.nl
Ik heb lang getwijfeld of ik dit zou schrijven en delen, omdat ik niemand een kant op wil duwen als het om zoiets cruciaals gaat als het krijgen van kinderen. Maar elke keer als er weer een vrouw die zo graag een bekende donor wilde, toch in een kliniek beland, dan denk ik weer: “Ken ik zelf misschien iemand die dit zou willen, durf ik een oproep te plaatsen?”
Daar hoef ik dan nu niet meer over na te denken, I just did it …
(Dit alles uiteraard los van het feit dat er ook een heleboel vrouwen zijn die juist wel voor een B-donor via een kliniek kiezen, zoveel mensen, zoveel vormen van kinderwensen, en iedereen maakt zijn/haar eigen keuze.)
22 juli 2015:
Klinieken discrimineren singles en homo’s
Singles worden bij sommige fertiliteitsklinieken gediscrimineerd, volgens een onderzoek van De Opzij.
In mijn cliëntenkring ondervinden vrouwen en mannenstellen ook allerlei vormen van discriminatie bij klinieken. Omdat ze single zijn, maar vaak ook omdat de wensvader/donor homo is.
Kom je als hetero-stel bij een fertiliteitskliniek, dan word je bij sommige klinieken anders behandeld, dan als je daar komt als single vrouw die bijvoorbeeld wil co-ouderen met een homostel, of als je een homo-donor hebt.
Stel je hebt al een jaar thuis geprobeerd zwanger te worden van een homo-man (met behulp van spuitje en lege pindakaaspot), of het nu bedoeld is als donor of als co-ouderschap, laten we hem in dit stuk even “de donor” noemen.
Omdat hij homo is, zeggen deze klinieken dat ze het zaad eerst in quarantaine willen doen. Dat duurt zes maanden. Daarna kun je behandeld worden met het ingevroren zaad. Het maakt hierbij niet uit of het om IVF/ICSI gaat, of om KID/IUI.
Dus ondanks dat je
- thuis zelf al 12 keer geïnsemineerd hebt met het zaad van deze “donor”
- de mannen al jaren een stabiele monogame relatie hebben, en voorafgaand aan dit traject op HIV getest zijn
- je een document hebt ondertekend bij de kliniek dat je alle risico’s van inseminatie door deze homo-donor aanvaardt
- anderen in het ziekenhuis geen gevaar lopen door jouw inseminatie daar met dit donorzaad
moet je toch zes maanden wachten (dat zijn kostbare maanden als je achter in de dertig bent) én moet je met ingevroren zaad werken, dat wordt ontdooid. Dus ook na die quarantaine: géén inseminatie met vers zaad.
Dat ontdooide zaad geeft gemiddeld gezien een kleinere kans op zwangerschap. Bij sommige mannen is het zelfs zo dat ze “vers” goed genoeg vruchtbaar zijn, maar “ontdooid” nauwelijks.
Er zijn gelukkig ook klinieken die geen onderscheid maken. Bijvoorbeeld Nij Barrahûs (Wolvega) behandelt in zo’n geval als dit voorbeeld wel met vers zaad. Zij mogen echter alleen KID/IUI doen, en voor IVF/ICSI zijn ze afhankelijk van de protocollen van andere ziekenhuizen.
Nog lastiger wordt het als je als homostel bijvoorbeeld een zus hebt die wel een kindje voor je wil dragen, en een goede vriendin die eiceldonor wil zijn. Dan is er geen kliniek in Nederland die je wil helpen.
Sara Coster, kinderwenscoach
Nog meer artikelen en blogs van Sara vind je hieronder:
Interview met homostel dat co-oudert met lesbisch stel “een aantal vrienden begreep niet dat we poepluiers verschonen, verkozen boven het stappen” (Gay News november 2014)
Blog: maak van Moederdag een dag met het moederschap als thema en stuur iets liefs naar een kinderloze vriendin
Sprankelende interviews met 4 kinderen die opgroeien in een gezin met 2 moeders. (Gaykrant).
Hannah (21) groeide op in een co-ouderschap tussen 2 vaders en 1 moeder. “Wonen in 2 huizen vond ik prima, maar mijn vaders konden echt níet vlechten …” (Gay News 2013)
Jacco en Martijn werden de gelukkige vaders van een tweeling, dankzij de hulp van een eiceldonatie en een draagmoeder in de US.
“Als mensen de onhandige vraag stellen wie nu de echte vader is, dan roepen we ‘allebei’!”. (Gay News 2013)